Friday, November 8, 2013

Оттуѓени



Си ги пакуваш куферите
за полесно да ти заминам од животот.
Се гледаме
со очи вперени во подот,
додека немо говориме за туѓинците
кои ги заземаа нашите места.

Велиш:
Има очи на тврдокорно студенило,
а во нивните агли
крие погледи за некои други светови.
Велам:
Има усни кои љубат излишно,
зборови без смисла
и допири кои не одговараат на моите.

Си ја излеваме горчината
во наноси од отровен прекор,
а часовникот покажува точно време
за да се пуштиме.
Ни испливува рамнодушноста,
додека ти го милувам лицето,
со прсти натопени од очај
за нова љубов.
Ти, носи ги куферите
онаму каде што не оставивме простор за каење.


No comments:

Post a Comment