Sunday, December 1, 2013

Гротеска



Се распори небото
и ја истури утробата врз човештвото.
Трулост.
Валкани дождови распослани низ улиците
- лица згадени од самите себеси.
Живот на хорор сценарио
- испишано од треперливи раце
на писател изморен од постоење.
Стојам пред платното со вештачка запрепастеност.
Задоволството се извива во глупава насмевка.
Ги гризам усните.
Ги стискам тупаниците.
Пуштам косата да ми ја покрие
гримасата на уживање.
Глума.
Силно чекорам по калдрмата.
Газам по нечии судбини.
Метафора стисната во пукотините на улицата.
Чувство на превласт.
Светот е мој!
Светот е мој.
Светот е мој..

(Воздишка која се губи на работ од усните)

No comments:

Post a Comment