...

Грубо бираш зборови
од речници
со три прста прашина,
за да соопштиш грозоморни вистини
кои  го расекуват океанот
на плима и осека,
и низ процепот меѓу небото и облаците
лажно утешуваш
испиени лица
дека утре ќе биде подобро..
Премногу драматично.
Како инаку..
Си задоволуваш каприци
хранејќи си го егото
со несреќите на расштраканите
главни и споредни улоги
на платното од сликарот
кој живее во минатото..
Подзапираш да го погледнеш
во очите,
конечно,
и му ја гледаш судбината
истисната низ солзите..
Брчките ткаат приказна
низ годините,
а ти сега сфаќаш
дека сите уметници бараат инспиративност..
растргната низ недостигот и тагата,
таму некаде, блиску
До болката.