Сеќавања

Секогаш кога сеќавањата
ќе пронајдат начин да
ги раскажам помеѓу наводници,
тогаш кога полната месечина
распостила слаба светлост
на твојата страна од креветот
каде што те гледам небаре низ магла,
утрото ќе протстре зраци сончевина
бркајќи те низ клучалката..
Дури и пајакот во ќошот над креветот
го слушнав како воздивна..
Моето  штуро „остани“ продолжи
да виси во непријатната тишина,
и солзите ми пронајдоа пат
за да ја наводенат перницата.
Сонот  разбранет од
горчливост на невкусно утринско кафе,
слики предадени низ неубав ракопис..
Снемав и мастило.
Не грижи се,
ќе те чекам и следната полна месечина.