Sunday, August 18, 2013

Наопачки свет



Одев долго.
Предолго можеби.
Во некои други времиња.
Наопачки беше светот.
Сонцето изгреваше на запад,
ноќите почнуваа од пладне,
и денот се тегнеше
помеѓу 3 неполни круга
на големата стрелка од часовникот.
И чекорев.
Асфалатот пукаше под моите нозе,
и пушташе да го пробијат
корења на мртви растенија.
Нивните жили ми ја заплеткаа душата
и ме влечеа надолу.
Ме претопија во ужасот
на подземен свет,
за да ги впијам сите негативи,
изронети надежи и
изгазени мечтаења.
Залудно погледот ми бараше
портокалови неба,
кога во тој наопачки свет
дури и соништата беа забранети.

No comments:

Post a Comment