Назад во реалноста

Никогаш не верував во засекогаш.
Ниту во љубов.
Автограми,
зашивани на нечие срце..
таму во левата преткомора.
Лигави пораки за
добра ноќ,
кои по некоја логика
фрлаа розева прашина
врз мрачните кошмари
и ткаеаја
демек убави сни.
.

Глупости.

На таквите..
Би им дошла на спиење
за да им презентирам бајка
од реалниот им, свет.

Мраз студена вода
ќе им се слизне по лицето,
и сивкаста прашина
ќе им се залепи на трепките..
И ќе  сфатат дека
засекогаш
е само  излитена фора
на патетични парови кои
заситени од бакнување и стискање
творат демек романтика.
.

Современа патетика.
Виртуелна Пепелашка
.

Жалам што ви кршам филм.
Пардон,
бајка.